Teleobiektywy – w jakich rodzajach fotografii najlepiej sprawdzają się długie ogniskowe?

Bardzo często po usłyszeniu słowa „teleobiektywy”, pojawiają się w naszej głowie malownicze obrazy fauny leśnej lub dających z siebie wszystko sportowców. Podobnie jak wiele innych obiektywów, również „tele” dają nam bardzo duże możliwości, należy jedynie zapoznać się z ich atutami i ograniczeniami.

Podział teleobiektywów

Obiektywy tego typu można podzielić z uwagi na „zasięg” oraz podobnie jak wszystkie inne obiektywy – ze względu na możliwość zmiany ogniskowej. W pierwszym przypadku podział zwykle wygląda następująco:

• krótkie – 70 -100 mm – bardzo popularne w fotografii portretowej,
• średnie – 100 – 300 mm – często wykorzystywane w fotografii dyscyplin sportowych, w których fotografa i sportowca dzieli niewielka odległość, np. w tenisie,
• supertele – powyżej 300 mm – te duże „lufy” na stadionach sportowych, są też wykorzystywane w fotografii zwierząt.

Drugi podział jest bardzo prosty i wyróżnia jedynie obiektywy stałoogniskowe i zmiennoogniskowe (zoomy). Zaletą „stałek” jest stosunkowo niska waga i mniejsze wymiary niż w ma to miejsce w przypadku zoomów, posiadających określoną ogniskową w swoim zakresie. Natomiast druga grupa wygrywa uniwersalnością i wygodą obsługi.

Teleobiektywy w fotografii dzikiej przyrody

Zacznę od dziedziny, która jest mi najbliższa, czyli od fotografii dzikiej przyrody. Tak jak wspomniałem w pierwszym rozdziale – królują tu jasne (i niestety ciężkie…) obiektywy z ogniskową od 300 mm w górę. Pozwalają one na wyraźne odcięcie obiektu od tła, za którym osobiście nie przepadam – preferuję fotografie, na których widać choć trochę zarysowane środowisko życia danego zwierzaka.

Tym bardziej cieszy fakt, że obecne aparaty charakteryzują się coraz wyższą, użyteczną czułością ISO. Przeglądając zdjęcia z aparatu Canon 5D (Mark I) i porównując je ze zdjęciami z Nikon D500 czy Canon 7D Mark II, łatwo zaobserwować, że coś, co jeszcze 10 lat temu było niedostępne w lustrzankach pełnoklatkowych, dziś jest obecne w aparatach z matrycą APS-C. Zdjęcia z D500 i 7D Mark II można obejrzeć w niniejszym artykule. W mojej ocenie to bardzo pozytywne zjawisko, ponieważ daje możliwość wykonywania zdjęć z niskim poziomem szumów w słabych warunkach oświetleniowych oraz pozwala na używanie lżejszych obiektywów. Oczywiście jest to okupione większym zakresem głębi ostrości, ale jak już wspominałem, mi to nie przeszkadza.

Polecane teleobiektywy do fotografii przyrodniczej:

• Tamron 150-600 G2
• Sigma 150-600 C
• Sigma 150-600 S
• Canon 400/5.6 L

Więcej o obiektywach tego typu przeczytasz w artykule Canon, Nikon, a może Sigma lub Tamron? Najlepsze obiektywy do fotografii przyrodniczej w cenie do 10 tysięcy złotych. Znajdziesz tam również sporo informacji na temat innych obiektywów, na przykład o 70-300/4-5.6, które są bardzo popularnymi konstrukcjami polecanymi na początek przygody z fotografią przyrody. W tym zestawieniu celowo je pominąłem, aby artykuł nie przybrał formy encyklopedii.

Zastosowanie teleobiektywów w fotografii sportu

Podczas oglądania zawodów sportowych łatwo zauważyć reporterów z ogromnymi teleobiektywami. Często wykorzystują oni popularne konstrukcje typu 300 mm / 2.8 czy 600 mm / 4 – oczywiście są to obiektywy stałoogniskowe. Jeśli ktoś jest ciekawy, jakby wyglądały zoomy o tym zakresie polecam zapoznać się z produktem Sigmy, który pokazuje umiejętności (a przy okazji i wyobraźnię) inżynierów tej firmy – obiektywem 200-500 mm /2.8.

Popularne są również „kompaktowe” konstrukcje typu 70-200 mm /2.8. Nie znam modelu należącego do tej grupy, który byłby obecnie dostępny i nie charakteryzowałby się jakością optyczną z najwyższej półki. Prawdopodobnie wynika to z faktu, że producenci doskonale zdają sobie sprawę z tego, jak będą one użytkowane i wkładają do nich to, co mają najlepsze. Moim zdaniem, w przypadku fotografii sportowej, duży otwór względny jest znacznie bardziej istotny niż w fotografii fauny, ponieważ zawodnicy (np. piłkarze) często są blisko siebie, a fotografowi zależy na wycięciu tego jednego, najważniejszego.

W mojej ocenie prawdziwą perełką jest tu obiektyw Canon 70-200/4 L, oferujący obraz ostry jak żyletka, niską wagę i świetne wykonanie w przystępnej cenie! Pozwoli on znacznej liczbie osób zapoznać się z fotografią sportową. Podejrzewam, że większość z tych osób nawet nie odczuje potrzeby zmiany na inne szkło o tym zakresie. 125 ocen na portalu Optyczne.pl i średnia 4.85/5 mówią same za siebie.

 

Polecane teleobiektywy do fotografii sportu:

• Canon 70-200 mm f/2.8L EF USM / Canon 70-200 mm f/2.8L EF IS II USM – w tym momencie muszę wspomnieć o ciekawym zabiegu producenta, który mimo wprowadzenia stabilizacji obrazu (IS) parę ładnych lat temu, ciągle daje możliwość zakupu wersji bez stabilizacji. Bardzo ładny gest w stronę klienta.

• Nikon 70-200/2.8

• Tamron 70-200/2.8 VC USD

• Sigma 70-200/2.8 OS HSM

Portret a teleobiektyw

Fotografia ludzi to kolejna dziedzina fotografii, w której teleobiektywy pokazują na co je stać, głównie dzięki możliwości odcięcia od tła oraz niewielkim zniekształceniom obrazu. Zwykle są tu popularne obiektywy standardowe (np. 50 mm) oraz krótkie teleobiektywy do 100 mm, choć wielkim błędem byłoby nie wspomnieć o takich „słoikach”, jak:

• Canon 135 mm /2 L
• Nikon 135 mm /2 AF DC
• Sigma 135 mm /1.8 A

Bardzo dużą popularnością cieszą się również stałoogniskowe obiektywy 85 mm / 1.8, np.

• Canon 85 mm /1.8
• Nikon 85 mm /1.8
• Sigma 85 mm /1.4 A
• Tamron 85 mm /1.8

Nie brakuje również miłośników wykorzystywania w tym celu obiektywów 70-200. Sam do nich należę z uwagi na uniwersalność.

Teleobiektywy w fotografii krajobrazowej

Fotografia krajobrazu chyba najmniej kojarzy się z obiektywami o dużej ogniskowej. Bardzo często można spotkać się z mitem, że do takich zdjęć niezbędny jest obiektyw szerokokątny. Jest w tym trochę prawdy – „szkła” tego typu pozwalają na objęcie szerokiego planu, ale znajdą się sytuacje, gdy warto wykorzystać teleobiektyw. Jak już wspominałem, jego dużą zaletą jest fakt, iż bardzo dobrze oddaje proporcje, w przeciwieństwie do obiektywów z krótką ogniskową, które potrafią „spłaszczyć” widok sprawiając, że wygląda on znacznie mniej atrakcyjnie niż w rzeczywistości.

Moim zdaniem obiektywy powyżej 100 mm świetnie sprawdzą się na przykład w fotografii gór. Osobiście często wykorzystuję ogniskową 150 mm do fotografowania ścieżek.

Najbardziej opłacalne obiektywy

Nie ulega wątpliwości, że obiektywy o ogniskowej 85 i 135 mm sprawdzają się doskonale w fotografii portretowej. Jednakże jak to „stałki” mają dość ograniczone możliwości zastosowania. W związku z tym, jeśli szukasz uniwersalnego obiektywu, który sprawdzi się w różnych dziedzinach fotografii, szczerze polecam zoom 70-200. Jeśli planujesz go używać do fotografii sportu, krajobrazu i portretu, warto wybrać wersję z ultradźwiękowym silnikiem AF (oznaczanym przez producentów jako: USM, AF-S, USD czy HSM), który sprawdzi się w tej pierwszej – najbardziej wymagającej dziedzinie. Jeśli natomiast nie interesujesz się sportem, zainwestuj w Tamrona 70-200/2.8 Macro, Krajobraz i modelki zazwyczaj nie uciekają, dzięki czemu autofokus tego obiektywu nie będzie Ci przeszkadzał, a obraz, który uzyskasz, będzie zachwycająco ostry. Potwierdza to test portalu Optyczne.pl, gdzie autor – Arkadiusz Olech napisał:

Rozdział (rozdzielczość obrazu – przyp. Sz. Bugaj) można podsumować dużymi brawami dla Tamrona. Firma po raz kolejny pokazała, że potrafi konstruować świetne optycznie instrumenty. Po raz kolejny też przekonujemy się, jaką przewagę mogą mieć współczesne konstrukcje nad tymi bardziej wiekowymi.

Cały test jest dostępny po kliknięciu w ten link. Trzeba zaznaczyć, że na niniejszym portalu średnia ocena Tamrona z 45 ocen wyniosła aż 4.66/5.

W przypadku fotografii przyrodniczej warto zainwestować w obiektywy o większym „zasięgu” i ogniskowej powyżej 300 mm. Dzięki Tamronowi i jego niemałej rewolucji, jaką był 150-600/5-6.3 VC USD G1 – czyli supertele dla mas, mamy dziś spory wybór tego rodzaju obiektów.