Statyw, slider, gimbal, statyw naramienny – wszystko po to, żeby mieć stabilny obraz w filmie. Tylko kto by to wszystko zawsze ze sobą dźwigał? Co w sytuacji, gdy mamy przy sobie tylko kamerę lub aparat filmujący? Jak poradzić sobie bez zewnętrznej stabilizacji, gdy „pod ręką” mamy tylko… rękę? Zobacz, czy i kiedy sprawdza się tzw. filmowanie z ręki.
Przyznaję się bez bicia – zdarza mi się spakować „na leniwca” – czyli proces pakowania wygląda tak: „to za ciężkie, to się nie przyda, tego nie użyję”. Są po prostu sytuacje, kiedy lekka torba lub plecak są najistotniejsze, a czasem po prostu mamy przy sobie tylko kamerę lub aparat i nic więcej. Wtedy trzeba po prostu filmować z ręki i tak sobie z tym poradzić, żeby nasze wakacyjne ujęcia nie wyglądały jak reportaż z epicentrum trzęsienia ziemi.
Takie trzymanie kamery wymaga pewnej wprawy. Image by marcellomigliosi1956 from Pixabay
Jak filmować z ręki?
Połowa sukcesu to stabilna pozycja. Stań w lekkim rozkroku lub jeśli kucasz czy klękasz spraw, żeby filmować z niskiej perspektywy, również staraj się zachować maksymalną stabilność. Musi to być pozycja, w której wytrzymasz chwilę bez balansowania na boki.
Ręce blisko ciała i stabilne podparcie dla kamery
Po drugie staraj się o dodatkowe punkty oparcia dla kamery lub aparatu. Wiadomo, że jedna ręka na pewno trzyma sprzęt – warto zbliżyć wówczas łokieć do ciała, żeby ciężar kamery nie opierał się tylko na sile barku. Jeśli Twoja kamera ma wizjer, to dociśnięcie go do oka także zwiększa stabilność. Drugą rękę możesz podtrzymywać kamerę lub aparat od spodu (także z łokciem blisko ciała) – w ten sposób zyskujesz trzeci punkt oparcia.
Kamerę z odchylanym LCD można oprzeć o siebie.
Jeśli filmujesz przy pomocy wizjera LCD i trzymasz kamerę przed sobą, to pamiętaj o łokciach blisko ciała. A jeśli posiadasz odchylany wizjer to możesz sobie oprzeć aparat o brzuch. Wiem, bo tak robię, a mam o co oprzeć ;) Generalna zasada jest taka, żeby stać w stabilnej pozycji, a kamerę oprzeć o siebie na ile to możliwe.
Kamera wygodnie oparta o ramię. Image by t_watanabe from Pixabay
Jeśli kamera nie ma oparcia na ramię (większość mniejszych modeli kamer nie ma), ale ma np. wystającą z tyłu baterię, to możesz spróbować oprzeć baterię o ramię lub klatkę piersiową. Ważne, żeby kamera lub aparat nie wisiała w powietrzu na wyciągniętych rękach. Wtedy cała stabilizacja zależy od siły mięśni ramion i dłuższe ujęcia po prostu będą roztrzęsione.
Stabilizacja na własnym kolanie.
Jeśli musisz kucnąć lub klęknąć, dobrym pomysłem jest oparcie kamery o kolano nogi, która jest zgięta pod kątem prostym. W ten sposób kamera spoczywa na prostej łydce, a jej ciężar prawie wcale Ci nie przeszkodzi.
Niska i stabilna pozycja, a kamera blisko ciała.
Skoro o ciężarze kamery mowa, może się wydawać, że lekka będzie lepsza – otóż odpowiednio cięży aparat jest stabilniejszy w dłoniach. Po nabraniu doświadczenia można wyczuć, jaka waga kamery jest odpowiednia i wygodna.
Oprócz tego warto korzystać z dostępnych wokół Ciebie oparć – poręczy, blatów, murków, etc. Można też oprzeć się o ścianę, drzewo lub słup. Nie polecam opierania się o drzwi – potrafią się otworzyć bez pytania. I nie pytaj też, jak się o tym przekonałem.
Image by Sean M from Pixabay
Kadrowanie pomaga. Jeśli będziesz filmować przy pomocy obiektywu szerokokątnego, to bardzo pozytywnie wpłynie na stabilność ujęcia. Z kolei teleobiektyw uwypukli każdy ruch kamery – po prostu przesunięcie kamery o kilka milimetrów przesunie kadr na długiej ogniskowej bardzo mocno i roztrzęsiony obraz masz gotowy.
Oczywiście opisuję tu sytuacje, kiedy starasz się zrobić statyczne ujęcie lub ujęcie panoramiczne (z boku na bok lub góra – dół). Kiedy chcesz zrobić ujęcie w ruchu, podczas chodzenia, to wtedy robi się trudniej, trzeba potrenować chodzenie na lekko ugiętych nogach i nabrać dużo wprawy. Pomoże też stabilizacja wbudowana w sprzęt.
Kilka kilogramów sprzętu na ramieniu. Image by Bruce Emmerling from Pixabay
Sprzęt – co wybrać?
W wielu kamerach wbudowana stabilizacja jest całkiem skuteczna. Prokonsumenckie modele mają na tyle skuteczną stabilizację, że mogę nimi filmować z ręki nawet z wykorzystaniem teleobiektywu.
Aparaty filmujące coraz częściej mają stabilizowaną matrycę lub można do nich dołączyć stabilizowane obiektywy. Ta stabilizacja jest zazwyczaj wystarczająca do zdjęć, ale jest trochę słabsza od tej w kamerach. Jednak daje zauważalne korzyści i lepiej żeby była niż aby nie było jej wcale.
A może jednak statyw?
Na koniec zawodowa dygresja – niestety podczas filmowania ciężar sprzętu prawie nigdy nie jest rozłożony symetrycznie. Duże naramienne kamery całkowicie układają się na (praktycznie zawsze) prawym ramieniu, a długie godziny zdjęć robią swoje. Bóle pleców i barków to są choroby zawodowe operatorów. Dlatego jeśli jednak masz plecak i możesz do niego doczepić mały statyw, to pomimo ciut większej wagi całości, lepiej cały ciężar rozłożyć symetrycznie na plecach i dać sobie trochę odpocząć na zdjęciach.
Jakie stabilizatory do filmowania warto rozważyć? Poznaj naszych faworytów!
Życzę Ci jak najlepszych filmów!
