Filmowanie sportów samochodowych z gimbalem Zhiyun Crane 2017 v1.1

Rozwój technologii pozwolił producentom stworzyć zupełnie nowe akcesoria, umożliwiające tworzenie jeszcze lepszych ujęć i ułatwiające pracę filmowcom. Najlepszym przykładem takiej ewolucji jest rynek stabilizatorów, na którym elektroniczne gimbale powoli, acz sukcesywnie, wypierają tradycyjne sposoby stabilizacji. W ostatnim czasie miałem okazję przetestować jeden z nich podczas rejestrowania rajdu samochodowego. Jak gimbal Zhiyun Crane 2017 v1.1 poradził sobie z tym zadaniem?

Charakterystyka pracy

Na wstępie słowo o filmowaniu takich eventów, bo stworzenie filmu z rajdów jest dość dużym wyzwaniem logistycznym. Przede wszystkim mamy ograniczone możliwości przemieszczania się ze względu na zamknięte odcinki dróg i inne ograniczenia, mające na celu ochronę kibiców przed niebezpiecznymi sytuacjami. Niestety najfajniejsze ujęcia powstają z bliższych odległości, dlatego niezbędne jest uzyskanie akredytacji, aby móc być bliżej wyścigu. Bliskość akcji niesie ze sobą niebezpieczeństwo wypadku – dlatego poza filmowaniem musimy zwracać uwagę na sytuacje zagrożenia i reagować z wyprzedzeniem. Również nasz sprzęt jest narażony na uszkodzenia mechaniczne – np. odpryski kamieni, błota, wody. Na dodatek wszystko dzieje się bardzo szybko, więc musimy być w ciągłej gotowości i reagować tak, aby nie „zaspać” i zebrać jak najlepsze ujęcia.

Zawsze w gotowości

Biorąc pod uwagę ten ostatni punkt, czyli ciągłą gotowość i niezawodność zestawu, postanowiłem przetestować bardzo popularny gimbal Zhiyun Crane. Nigdy wcześniej nie używałem elektronicznych stabilizatorów, dlatego byłem ciekaw, jak tego typu sprzęt sprawdzi się w praktyce. Na szczęście nie musiałem uczyć się go wyważać sam – bardzo pomógł mi film, stworzony przez moich kolegów z Cyfrowe.pl, na którym krok po kroku objaśnione jest przygotowanie gimbala do pracy. Dodatkowo skorzystałem z naszej wypożyczalni Cyfrowe.rent, aby zaopatrzyć się w pozostałe, niezbędne mi sprzęty. Na dzień dobry body – tutaj postawiłem na niezawodnego i posiadanego przeze mnie Panasonica GH4 (aczkolwiek po rozmowach z osobami posiadającymi Panasonica GH5 jestem coraz bardziej skłonny do wymiany sprzętu na nowszy model). Dodatkowym plusem tego wyboru jest ogromny wybór szkieł z systemu micro 4/3, których przewagą nad obiektywami z lustrzanek jest dużo mniejszy rozmiar i waga – przez co mogłem spakować ich więcej. Do tego projektu wybrałem dwa szkła na zdjęcia nocne : Olympus M.ZUIKO DIGITAL ED 8 mm f/1.8 Fisheye PRO oraz Panasonic LEICA DG SUMMILUX 25 mm f/1.4 ASPH . Do filmowania w dzień spakowałem Olympus M.ZUIKO DIGITAL ED 12-100 mm f/4.0 IS PRO oraz sprawdzony już Panasonic LUMIX G X VARIO 12-35 mm f/2.8 II ASPH. POWER O.I.S. Jako że większość ujęć planowałem zrobić gimbalem, koniec końcow używałem głównie lżejszego zooma od Panasonica, nie wykorzystując w pełni potencjału 12-100. Mimo to użyłem go do kilku spokojniejszych ujęć ze statywu i jakość, jaką daje w połączeniu z tak szerokim zakresem ogniskowych, czyni go w mojej opinii jednym z ciekawszych obiektywów tego systemu – na pewno wrócę do niego i przetestuję go dokładniej.

Zhiyun Crane w praktyce

Samo korzystanie z  Zhiyun Crane jest dziecinnie łatwe – opierając całą swoją wiedzę na filmie z naszego kanału YouTube byłem w stanie przygotować się do pracy i praktycznie od razu tworzyć ujęcia z płynnym ruchem.

Zhiyun współpracuje bez zająknięcia i przez dwa dni użytkowania nie sprawiał mi żadnych problemów. Tutaj niestety wyszła moja ignorancja – zakochany w łatwości obsługi i niezawodności założyłem, że gimbal zrobi całą robotę za mnie, więc nie oszczędzałem go – biegałem, wymachiwałem w różne strony i generalnie miał ze mną ciężką przeprawę. Silniki wytłumią większość drgań, jednak „twarde” chodzenie niestety nie przejdzie – w obrazie widać lekkie drgania od kroków. Da się je wystabilizować w postprodukcji, ale używając takiego sprzętu nie o to przecież chodzi – dlatego też od początku polecam traktować gimbal podobnie jak steadicam i chodzić z nim w miarę spokojnie, pilnując by na rękę niosącą stabilizator nie szło za dużo niepotrzebnego ruchu. Warto też wspomnieć, że korzystałem z niego dosyć intensywnie i nawet nie zbliżyłem się do rozładowania baterii – producent deklaruje 12 do 18 godzin pracy, co przy rozsądnym użytkowaniu powinno wystarczyć na dwa dni zdjęciowe. Obawiałem się trochę o ciężar zestawu – słyszałem narzekania na zmęczenie rąk i niewygodę pracy, jednak nie zauważyłem nic takiego. Gimbal jest sam w sobie lekki (950g), a w połączeniu z zestawem „bezlusterkowiec + szkła systemowe” całość ważyła w okolicach 2 kg.

Slow-motion jako dodatkowa stabilizacja

Jednym ze sposobów na pewność, że ujęcia mimo braku doświadczenia będą bardziej stabilne, jest użycie trybu slow-motion. Nie od dziś wiadomo, że wspomniany tryb nieco „maskuje” niedoskonałości operatora. Poza tym odpowiednio użyty znacząco zwiększa jakość naszego materiału, przez co nawet amatorskie produkcje mogą wyglądać profesjonalnie. Zawsze można też skorzystać z półśrodka – nagrywać materiał z większą ilością klatek na sekundę (np. 50FPS), co w postprodukcji przy montażu w 25 klatkach pozwoli na bezstratne zwolnienie o 50%, jeśli zajdzie taka potrzeba.

Przyszłość stabilizacji video

Zhiyun Crane jest ciekawą propozycją – łączy relatywnie niską cenę z jakością wyższych modeli gimbali. Na horyzoncie jest już jego następca z rewolucyjnym systemem kontroli ostrości przez wbudowany follow focus, jednakże już ta wersja oferuje wszystko, co najlepsze, jeśli chodzi o uzyskanie płynnych ujęć z aparatu. Jest to kolejna rewolucja w cyfrowej stabilizacji (po 5-osiowych stabilizacjach matrycy), która pozwala tworzyć profesjonalne ujęcia w amatorskim budżecie. Po tym krótkim weekendowym teście jestem przekonany, że tego typu forma stabilizacji będzie coraz popularniejsza i w najbliższym czasie stanie się standardem w branży. Zdecydowanie polecam sprawdzenie Zhiyun Crane w praktyce.